ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ – ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ήρθαν πολλοί μετανάστες λόγω των πολιτικών εξελίξεων στα Βαλκάνια. Αρκετοί απ' αυτούς προσαρμόζονται στην ελληνική κοινωνία με ένα μικρό μεροκάματο, άθλιες συνθήκες εργασίας και ένα μικρό διαμέρισμα. Τα παιδιά τους, ερχόμενα από μια άλλη καθημερινότητα κι έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον όπου η ξενοφοβία και ο ρατσισμός κυριαρχούν. Φόντο σε αυτή την προσαρμογή είναι το σχολείο. Τα παιδιά από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού παραμερίζουν την παιδική τους αθωότητα και συμπεριφέρονται στους μετανάστες ως κάτι «βρόμικο και κατώτερο» επειδή μιλάνε μία άλλη γλώσσα και το δέρμα έχει διαφορετικό χρώμα. Τους φοβίζει και τους απωθεί ό,τι είναι διαφορετικό από τα δικά τους δεδομένα.

Πρόσφατα, πολλά γεγονότα σωματικής ενδοσχολικής βίας πήραν μεγάλες διαστάσεις και βγήκαν στα «παράθυρα». Όλοι όμως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Κανείς δε βλέπει την ουσία. Στην περίπτωση του κοριτσιού στην Εύβοια (το οποίο βιάστηκε από συμμαθητή της καθώς η αδελφή του ενός τραβούσε τη σκηνή σε βίντεο με το κινητό της) η ουσία είναι ότι το κορίτσι –που κατάγεται από τη Βουλγαρία – και βιάστηκε και αποβλήθηκε. Σίγουρα ο καθένας μας σκέφτηκε πολλά γι' αυτή την υπόθεση. Είμαι βέβαιη ότι αν το κορίτσι καταγόταν από κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, πιο πλούσια, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία τουλάχιστον οι γονείς των ενόχων θα αντιμετώπιζαν τα δικαστήρια. Γιατί όμως την απέβαλαν; Είναι απλό. Για να της κλείσουν το στόμα, να τη φοβίσουν και να μη προχωρήσει σε δικαστικές διώξεις,. Κάποιοι είπαν, ότι «τάθελε και τάπαθε». Τι σημαίνει αυτό; Ότι το κορίτσι προκαλούσε; Κι αν σ΄ αυτή την περίπτωση «προκαλώ» σημαίνει «δείχνομαι με άσεμνο τρόπο», ποιος φταίει γι' αυτό; Φταίει η ίδια που προκαλεί; Μήπως φταίει η κοινωνία; Μήπως το κατεστημένο, που θέλει τους μετανάστες στα προάστια των πόλεων ή σε μια γκαρσονιέρα, χωρίς ευκαιρίες για σωστή μόρφωση, να τους έχει σε χαμηλό επίπεδο; Μήπως φταίει εκείνο το έρμο εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν παροτρύνει τους μαθητές να διαβάζουν, που αφήνει τους μετανάστες στη στοιχειώδη γνώση των Ελληνικών και τους οπλίζει με ελάχιστα εφόδια και προσόντα, για μια πιο «αξιοπρεπή» ζωή και δουλειά; Μήπως φταίει –γενικά – η περιθωριοποίηση των μεταναστών, από την κοινωνία; Αυτό το κορίτσι έχει πέσει θύμα όχι μόνο βιασμού αλλά και ρατσισμού. Και η κοινωνία αντί να τη βοηθήσει και να την προστατέψει και να τιμωρήσει τους υπαίτιους, την αποβάλλει από το σχολείο για να της κλείσει το στόμα. Ακούμε κάθε μέρα για διαφθορά στα σχολεία και στα παιδιά. Μη ξεχνάμε όμως ότι ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ! Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

Αν με ρωτήσετε τι με ενοχλεί περισσότερο μέσα στη ζωή που ζούμε και τι θα ήθελα να αλλάξω σ' αυτή….Η απάντηση θα ήταν η ίδια……..

Με ενοχλεί η ιδέα του ρατσισμού , η βία, η κάθε είδους βία, γιατί έχει πολλές μορφές.. Αυτοί οι δυο όροι δεν είναι άσχετοι μεταξύ τους, η μια συνδέει την άλλη….

Έχουμε ζωντανό παράδειγμα γι' αυτό…. Η δεκαεξάχρονη μαθήτρια από τη Βουλγαρία, που φοιτούσε σε ένα επαρχιακό σχολείο στην Εύβοια. Αυτή η κοπέλα έπεσε θύμα σεξουαλικής βίας από τους συμμαθητές της (ανήλικοι). Κάποιος ακόμα βιντεοσκοπούσε αυτές τις τραγικές στιγμές για το κορίτσι, και αντίστοιχα τις σαδιστικές στιγμές για τα παιδιά.

Δεν ξέρω, αν πρέπει να τα' αποκαλώ «παιδιά»…. Έχουν χάσει όλη την παιδικότητα τους. Και μαζί μ' αυτούς και η άτυχη κοπέλα .

Όταν μετά από κάποιες μέρες δήλωσε η κοπέλα έπεσε θύμα βιασμού…δεν την πίστευε κανένας . Γιατί;…. Η απάντηση ήταν: «Εφ' όσον είναι Βουλγάρα είναι και κορίτσι , ήθελε να συμβεί αυτό. Και έτσι το προκάλεσε . Όλοι έπεσαν πάνω της. Όλοι αυτή κατηγορούσαν , δε σκέφτηκαν και πολύ τι θα πουν. Μόνο ότι ήταν από μια ξένη χώρα και ότι ήταν κορίτσι, τους έφτανε, δεν τους ένοιαζε για τίποτα άλλο….

Κανείς δεν ήθελε να δει την πραγματική αλήθεια … την αλήθεια που πονά, που προκαλεί , που δεν αρέσει σε κανέναν.. Κανένας απ΄ το σχολείο της… Και από την κοινωνία, όπου ζούσε δεν την υποστήριξε. Αντίθετα ο Διευθυντής μαζί με τους καθηγητές και με τον πατέρα ενός από τους βιαστές, την ΑΠΕΒΑΛΑΝ από το σχολείο της.

Σ΄ αυτές τις στιγμές, κανένας δεν σκέφτηκε, ότι αυτή η κοπέλα ζει μόνο με τη μητέρα της, ότι πρόσφατα έχασε τον πατέρα της και ότι κάποια βράδια δουλεύει σε μια ταβέρνα για να εξοικονομήσει τα απαραίτητα χρήματα για τις σπουδές της. Και μέσα σ' αυτά κατάφερνε να είναι η καλύτερη μαθήτρια της τάξης της. Παρακολουθούσα μέρες την υπόθεση της αλλά πολλές φορές έφτανα σε σημείο να κλείνω την τηλεόραση και να προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους. .. Αγανακτούσα μ΄ αυτά που έβλεπα και άκουγα. Ήθελα να βρω μια λύση στη ζωή αυτού του κοριτσιού.

Άραγε πώς νιώθει τώρα αυτή η κοπέλα; Τι ζητάει πίσω; Μπορεί να ζει ακόμα μέσα σ' αυτή την αδικία, μέσα σ΄ αυτό το ρατσισμό που υπάρχει γύρω της;

Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να δει ξανά τη ζωή της με αληθινό χαμόγελο. Να πάρει τη ζωή της πίσω από τα χέρια των βιαστών της . Και τι θα θυμάται από τους καθηγητές της, που κατέκριναν τα γεγονότα με την αποβολή της;

Όμως θέλω να ελπίζω ότι όλοι οι άνθρωποι, που είναι εναντίον της, να την καταλάβουν και να δουν με ανοιχτά μάτια, αυτή τη φορά, την αδικία μέσα στην ιστορία αυτού του κοριτσιού...

Ελίνα ΤΑΚΟΛΑ & Κατερίνα ΤΟΥΚΜΕΝΙΔΟΥ

Μαθήτριες Γ΄ Γυμνασίου του Μ.Σ.Θ.